متاسفم که دارم این مطلب را مینویسم
چند ساعت پیش بود که با چک کردن feed reader روی گوشیم یک تیتر باورنکردنی را دیدم. تیتر خبر ساده و کوتاه بود: استیو جابز درگذشت! احمقانه با نا امیدی دنبال چند سایت معتبر دیگر گشتم، نتوانستم حتی یکشونو باز کنم به خود اپل سر زدم. کاش این خبر درست نبود! اما بود! چند ساعت منگ بودم...
خیلی متاسف برای رفتن استیو جابز ، کسیکه تاثیر زیادی در تغییر نگرش در ارتباطات انسانها داشت!
حدودا یک ماه پیش بود که وقتی خبر کناره گیری اش را از مدیریت شرکت اپل شنیدم با خود بی وقفه گفتم که رفت چون میدانستم که سال ها بود از سرطان رنج میبرد.کاش دنیای پزشکی مانند دنیای دیجیتال خیلی زود میتوانست پیشرفت کند کاش این پزشکان عزیز میتوانستن انسانها را در مقابل این تومورها واکسنه کند، کاش میتونستند کاش یک ذره کار مهندسی میکردند!!! ..
کاش استیو جابز به این زودی از دنیای ما خداحافظی نمیکرد...
این بزرگ مرد تاریخ نه تنها دست کمی از بزرگانی که نامشان همیشه جاودانه است نخواهد داشت بلکه می تواند برای همه ما سالهای سال دست نیافتنی و یک آرزو باشد.
تاسف دومم برای خودم است که در جای هستم که برای دسترسی به اینترنت باید ساعتها وقت سپری کرد.در مسافرتی که این هفته داشته ام با سرعتهای متفاوتی از وب روبرو بوده ام و این برام جای سئوال است که در عصری که استیو جابزها دنیا را در دست گرفته اند با فاصله چند صد کیلومتر اینترنت در فاصله ها از یک ابزار با سرعت دهها مگا بایت تبدیل به یک رویا در جای دیگر میشود و برای دستیابی به یک کیلو بایت از آن باید خون دلها خورد ...کاش در دنیای ما هم مردهای بودند که میتوانستند غبار را از تفکرها پاک کرده و دنیای همراه توهم را به دنیای با واقعیت نزدیک کنند....
نمیدونم که باید از این جمله خوشحال بود یا ناراحت :که چه زود میگذرد ...
It is hard to say GOODBYE
